ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΥΠΟΔΗΜΑΤΩΝ ΑΒΡΑΑΜΙΔΗ
Το εργοστάσιο Υποδηματοποιίας ΑΒΡΑΑΜΙΔΗ βρισκόταν σε κτήριο στην αρχή της οδού Ζήνωνος Κιτιέως αρ.103 ( το 1943).
Αργότερα το εργοστάσιο κατασκευής παπουτσιών του Αριστόδημου Αβρααμίδη μεταφέρθηκε στην (σημερινή) οδό Γεωργίου Σεφέρη, δίπλα από το εργοστάσιο ΒΙΑΛΚΟ ΛΤΔ. Μετά το θάνατο του Αριστόδημου, το εργοστάσιο ανέλαβε ο Αντώνης Μικελλίδης. Υπήρχε εποχή που απασχολούσε ογδόντα εργάτες. Το 1943 απασχολούσε 42 εργάτες, ενώ σε ολα τα υπόλοιπα σποδηματοποιεία της Λάρνακας απασχολούνταν συνολικά 54 εργάτες. Μια πληροφορία μας λέει ότι σταμάτησε να λειτουργεί περίπου το 1960.
Στην εφημερίδα ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ (3.10.1943) βρίσκομε την εξής ανακοίνωση.
«Η Υποδηματοποιεία ΑΒΡΑΑΜΙΔΗ δέχεται παραγγελίας εκ μέρους οιουδήποτε Σωματείου σας δι’υποδήματα γυναικεία σπορ απλού σχεδίου προς 27 σελίνα το ζεύγος, αντί 29 σελίνια 41/2 γρόσια, τιμή διατιμήσεως. Παράδοσις εντός δεκαπέντε ημερών από της ημέρας της παραγγελίας σας. Η ποιότης μας θα είναι η ανωτέρα δυνατή ποιότης ως και σεις οι ίδιες θα δύνασθε να διαπιστώσητε.
Γράψατε ορίζοντας ποσότητα ή αριθμόν εις την Υποδηματοποιείαν Κ.Α.ΑΒΡΑΑΜΙΔΗ, 103 Ζήνωνος Κιτιέως, Λάρνακα.».
Μεγάλη λαχτάρα με βρήκε όταν επισκέφθηκα την κυρία Καλυψώ Αβρααμίδου, στο αρχοντικό της στην πλατεία Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα, προς το τέλος της δεκαετίας του ’70. Επαγγελματικοί λόγοι με έφεραν στο σπίτι αυτό, όπου ανεβαίνοντας τη μεγάλη σκάλα που οδηγούσε στο ανώϊ, πάγωσα βλέποντας στο μεγάλο τοίχο ένα τεραστίων διαστάσεων ( 200Χ176 εκ.) πίνακα-αφίσα σε κανβά με πρόσωπα και χρώματα γνώριμα από τη μαθητική μου ζωή στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού. «Αυτός ο πίνακας είναι του Βίκτωρα Ιωαννίδη» ψιθύρισα, και αμέσως το μάτι μου καρφώθηκε στη μεγάλη σφραγίδα στο κάτω δεξιά μέρος του . «ΑΤΕΛΙΕ ΙΩΑΝΝΙΔΗ».
Δεν πίστευα στα μάτια μου. Στη συζήτηση που ακολούθησε η μ. Καλυψώ Αβρααμίδου μου εξήγησε ότι ο πίνακας δημιουργήθηκε στο ΑΤΕΛΙΕ ΙΩΑΝΝΙΔΗ ( 1936), στάληκε σε διεθνή έκθεση στο Παρίσι από την Υποδηματοποιία ΑΒΡΑΑΜΙΔΗ και από την ημέρα που επέστρεψε στη Λάρνακα, παρέμεινε εκεί για να μεταφερθεί αργότερα στη Λευκωσία, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.
Στο αρχείο της Έλλης και του Παναγιώτη Χριστοφόρου εντόπισα μια φωτογραφία του εσωτερικού χώρου του εργοστασίου,όπου βλέπουμε όλο το προσωπικό που δούλευε εκεί. Αναγνωρίσαμε μερικά ονόματα, που αναγράφονται στη φωτογραφία. Εντύπωση μας έκανε ο τοίχος του εργοστασίου, ο οποίος ήταν γεμάτος με μοντέλα παπουτσιών της εποχής και καλαπόδια.
Ευχαριστώ τους Νικόλα Μικελλίδη, Έλλη Χριστοφόρου και Παρσών Παρσών για τις πληροφορίες. ΛΟΥΗΣ ΠΕΡΕΝΤΟΣ
