ΚΥΠΡΟΣ ΛΟΥΚΑ (1928-2011)
Ένας αλλιώτικος ταξιτζής.
Για περίοδο οκτώ μηνών, μετά την Τουρκική εισβολή, είχα εγκαταλήψει τη Λάρνακα και υπηρέτησα στην Εθνική Φρουρά στη Λεμεσό. Οι περιστάσεις ήταν γεμάτες αβεβαιότητα και τα πάντα πολύ ρευστά.
Αμέσως μετά την περίοδο αυτή, και επειδή ήδη είχα ξενοικιάσει το σπίτι στη Λάρνακα, επιστρέφοντας στη δουλειά μου αναγκαστικά ταξίδευα καθημερινά από και προς τη Λεμεσό. Μια διαδικασία χρονοβόρα, ψυχοφθόρα και μεγάτη ταλαιπωρίες.
Οι συγκοινωνίες τότε ήταν πολύ δύσκολες, αφού μεγάλος αριθμός αυτοκινήτων που ανήκαν σε πρόσφυγες είχαν παραμείνει στις κατεχόμενες περιοχές και η μετακίνηση είχε τα προβλήματά της. Χώρια οι καθημερινές σχεδόν πτήσεις τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων πάνω από τους υπεραστικούς δρόμους Λευκωσίας-Λάρνακας-Λεμεσού.
Το γραφείο ταξί ΜΑΚΡΗΣ ήταν το μέσο που χρησιμοποιούσα. Και οι ταξιτζήδες τότε είχαν μάθει από πού γινόταν η παραλαβή μου και που θα πήγαινα. Ανάμεσα στους οδηγούς ταξί που ξεχώρισα ήταν ο Κύπρος Λουκά.
Επιβλητικός στην παρουσία, ευγενικός και μ’ ένα πλατύ χαμόγελο πάντα. Ακόμη και την πόρτα άνοιγε στις κυρίες για να κατεβούν από το ταξί. Οδηγούσε τα αυτοκίνητα με τα νούμερα ΤΑΤ325 και μετά …101 και ήταν πολλοί οι πελάτες που ζητούσαν να τους πάρει ο Κύπρος.
Οι κουβέντες που κάναμε ήταν πολύ σπάνιες για έναν οδηγό ταξί. Δεν υποτιμώ το επάγγελμα, αλλά ο Κύπρος ήταν έτοιμος να συζητήσει τα πάντα και με μέτρο και σύνεση. Μ’ ένα μειλίχιο χαμόγελο απαντούσε όταν δεν πολυσυμφωνούσε με το τι λέγαμε εμείς οι επιβάτες.
Το μόνο ελάττωμα που του έβρισκα ήταν ότι κάπνιζε πολύ. Ξέρω ότι οι πολλές και δύσκολες ώρες που οδηγούσε τον έσπρωχναν να καπνίζει. Εξάλλου τότε δεν υπήρχε ανεπτυγμένη η κουλτούρα του αντικαπνίσματος.
Νεαρός παντρεύτηκε την Ανδρούλλα Θρασυβούλου από το Αβδελλερό κι έκαναν τέσσερα παιδιά. Είχε μεγάλη αγάπη για τα ποδήλατα και τις μηχανές. Δούλεψε σε πρατήριο βενζίνης και μετά λειτούργησε κατάστημα επιδιόρθωσης ποδηλάτων και μοτόρων στη σημερινή Πλατεία Ερμού. Αργότερα αγόρασε δικό του ταξί και γύρω από το 1960 δούλεψε στα γραφεία ταξί ΜΑΚΡΗΣ μέχρι την αφυπηρέτησή του.
Είχε άριστες σχέσεις με τον κόσμο, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Σε φασαρίες που προκάλεσαν οι Τούρκοι το 1956 στη σημερινή Πλατεία Ερμού, τον προστάτεψε Τουρκοκύπριος φίλος του. Είχαν ιδιαίτερους φίλους και συγγενείς στη Λεμεσό, όπου πήγαιναν τακτικά, κυρίως τις μέρες του Καρναβαλιού.
Για να επανέλθω στην αρχή, πέρασε ο καιρός και σταμάτησα να χρησιμοποιώ τις υπηρεσίες του ταξί. Στη μνήμη, όμως, μένουν βαθιά ριζωμένες οι εικόνες και τα λόγια μιας τέτοιας γνωριμίας. Περνώντας πάνω από δεκαετίες, ο χρόνος έφερε στην πορεία μου τον εγγονό του Κύπρου, τον Κύπρο Λουκά το νεώτερο, και μαζί ξετυλίξαμε την ιστορία του παππού του, σα μικρό μνημόσυνο κι εκτίμηση για ένα που εξάσκησε το ταπεινό επάγγελμα του ταξιτζή, αλλά κράτησε ψηλά το ήθος και την αξιοπρέπειά του.
Ευχαριστώ τη σύζυγό του Ανδρούλλα Λουκά και τον εγγονό του Κύπρο Λουκά για τις πληροφορίες και την παραχώρηση των φωτογραφιών.
Λούης Περεντός
